ลังแขเป็นผลไม้พื้นเมือง มีชื่อเรียกหลายชื่อ เช่น ลำแข ลูกปุย มาแด้ ส่วนภาษาถิ่นเรียกว่า เวาะแด มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Bzccaurca macrophylla Macill, Arg ลักษณะเป็นไม้ยืนต้นอยู่ในวงศ์ Erphor-biaceacจัดเป็นต้นไม้ตระกูลเดียวกันกับต้นละไม (ระไม) ลังแขเป็นต้นไม้ที่ชอบขึ้นบนพื้นราบ บริเวณเขาซึ่งจะมีบริเวณเชิงเขาตะนาวศรีตลอดแนว ที่มีดินร่วนปนทรายและฝนตกชุก 

ในปัจจุบันยังไม่มีการปลูกลังแขเป็นอาชีพ เนื่องจากลังแขเป็นไม้ที่ชอบขึ้นตามธรรมชาติเหมือนกับป่าไม้ทั่วไป เมื่อลังแขเจริญเติบโตเต็มที่จะเริ่มมีตาดอกออกตามกิ่ง หรือลำต้น ผลเป็นพวง ลักษณะกลม มีผิวเรียบ เมื่อยังอ่อนมีสีเขียวแต่พอสุกเปลือกจะเป็นสีน้ำตาลอ่อน ขนาดผลโดยเฉลี่ยมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 4-5 เซนติเมตร เปลือกหนาประมาณ 1 เซนติเมตร ผลสุกเพียงแค่ออกแรงบีบ เปลือกจะแตกเป็นชิ้น ๆ ภายในมีเยื่อนุ่มเป็นกลีบขาวมี 3-4 กลีบ มีรสคล้ายมะไฟและละไมแต่เนื้อกรอบกว่ามีรถหวาน เมล็ดมีสีน้ำตาลอ่อน ลักษณะแบนเหมือนเมล็ดละไม ส่วนเปลือกจะมีรสเปรี้ยวเล็กน้อย เอามาทำเป็นอาหาร แกงส้มได้อร่อย