นาซิเกอราบู หรือเรียกสั้น ๆ ว่า นาซิกาบู คำว่านาซิ (nasi) แปลว่า ข้าว เกอราบูหรือกาบู แปลว่า ยำ นาซิกาบูนิยมกินเป็นอาหารเช้ากับอาหารเย็น จะไม่นิยมกินเป็นมื้อเที่ยง นาซิกาบูประกอบด้วยข้าวที่หุงกับใบยอ น้ำบูดูต้มให้เป็นรสหวาน สมันปลาหรือกุ้ง มะพร้าวคั่ว พริก มะนาว ผักที่ใช้ยำได้แก่ ถั่วงอก ถั่วฝักยาว ตะไคร้ แตงกวา บางที่จะใส่ส้มโอ เม็ดกระถิน มะม่วงดิบซอย สามารถกินเคียงกับไข่ต้ม ข้าวเกรียบ หอยกอและ ไก่ทอด

ข้าวยำที่ประกอบไปด้วยสมันปลา มะพร้าวคั่ว วุ้นเส้น ไข่ต้ม มะนาว ถั่วฝักยาว ตะไคร้ ถั่วงอก แตงกวา ส้มโอ ดอกไม้กินได้ และถั่วพลู 

นาซิกาบูกลายเป็นอาหารประจำของคนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เนื่องจากมีราคาถูก เริ่มต้นเพียงแค่ 10 บาท แต่เต็มไปด้วยสารอาหารครบ 5 หมู่ รสชาติครบถ้วน หวาน มัน เค็ม เปรี้ยว เผ็ด นาซิกาบูเป็นมากกว่าอาหารประจำท้องถิ่นของมลายูภาคใต้ นาซิกาบูมีกลิ่นอายของวิถีชีวิตรวมถึงวัฒนธรรมที่ฝังลึกมายาวนานจากรุ่นสู่รุ่น  สะท้อนชีวิตผู้คน  พืชผัก และทรัพยากรพื้นถิ่น วัฒนธรรมการบริโภคนาซิกาบูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้นอกจากจะมีเอกลักษณ์ที่น้ำบูดูที่ผ่านการต้มจนสุก มีกลิ่นหอมใบเตยและน้ำตาลมะพร้าวแล้ว นาซิกาบู ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ยังเป็นสัญลักษณ์ของงานบุญมัสยิด ในงานบุญมัสยิดทุกที่จะเลี้ยงแขกด้วยนาซิกาบูเป็นอาหารหลัก แขกทุกคนที่มางานบุญต้องได้ทานนาซิกาบู และจะมีสต๊าฟของงานเดินขายข้าวเกรียบ ไข่ต้ม น้ำหวาน ดังนั้นหมายความว่า มัสยิดจะได้เงินในงานบุญสองทาง ทางแรกคือเงินบริจาค และสองคือรายได้จากการขายของเคียงที่ทานคู่กับนาซิกาบู นาซิกาบูจึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของคนมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้