การสร้างคำขึ้นใช้ในภาษาไทยถิ่นยะลามีทั้งการซ้ำคำ การซ้อนคำ และการประสมคำ เช่นเดียวกับภาษาไทยมาตรฐาน แต่มีการสร้างคำเฉพาะที่แตกต่างจากภาษาไทยมาตรฐานอยู่บ้าง เช่น การซ้ำคำลักษณนาม ซึ่งเมื่อซ้ำกันแล้วจะทำให้มีความหมายได้ ๒ อย่าง คือ มีความหมายว่า แต่ละ และมีความหมายเฉพาะลงไปว่า แต่ละ….โต หรือ แต่ละ….เล็ก ก็ได้

การซ้ำคำลักษณนามเพื่อให้มีความหมายว่า แต่ละ เช่น

นาบิ้งบิ้งแพง	นาแต่ละแปลงแพงมาก
ข้าวแกงชามชามเติบ	ข้าวแกงแต่ละจานโตมาก

การซ้ำคำลักษณนามเพื่อให้มีความหมายเฉพาะลงไป แต่ละ….โต หรือ แต่ละ….เล็ก การซ้ำคำลักษณนามอย่างเดียวเท่านั้นไม่มีคำอื่นตามหลัง จะให้มีความหมายว่าโตหรือเล็ก บางครั้งพบว่าถ้ามีเจตนาจะชมมักใช้ในความหมายว่า แต่ละ…โต ในทางตรงกันข้ามจะใช้ในความหมายว่า แต่ละ….เล็ก เมื่อต้องการจะติ เช่น

โลกเรียนนี้หน่วยหน่วย	ทุเรียนแต่ละผลโต (ใช้เมื่อต้องการชม)
	ทุเรียนแต่ละผลเล็ก (ใช้เมื่อต้องการติ)
ปลานี้ตัวตัว	ปลาแต่ละตัวโต (ใช้เมื่อต้องการชม)
	ปลาแต่ละตัวเล็ก (ใช้เมื่อต้องการติ)

คำประสมที่เรียงลำดับคำสับที่กับภาษาไทยมาตรฐาน เช่น

ภาษาไทยมาตรฐาน		ภาษาไทยถิ่นยะลา
ข้าวตัง	เป็น	ตังข้าว
หลวงพี่	เป็น	พี่หลวง
เลือดออก	เป็น	ออกเลือด

คำประสมที่ใช้คำบางคำนำหน้าเพื่อเน้นความหมายเฉพาะถิ่น เช่น 

แม่เริน	ตัวเรือนใหญ่
หัวส้อน	ส้นเท้า
ทำแส	กระเง้ากระงอด
ออกกาก	ซนจนเสียเด็ก
โลกขวาน	ขวานเล่มเล็ก ๆ
โลกกุ้ง	กุ้งตัวเล็ก ๆ